مقایسه ی ارتباط بین میزان فعالیت جسمانی فرزندان پسر و دختر با میزان فعالیت جسمانی پدران و مادران

هدف: پژوهش حاضر به منظور مقایسه ارتباط بین میزان فعالیت جسمانی فرزندان پسر و دختر با میزان فعالیت جسمانی پدران و مادران دانش آموزان دبیرستانی منطقه 4 آموزش و پرورش شهر تهران انجام شده است. این تحقیق از نوع کاربردی و بر اساس داده ها از نوع توصیفی-همبستگی و از حیث زمان، حال نگر است. جامعه ی آماری این تحقیق 15443 نفر دانش آموز دبیرستانی است که از این تعداد 202 دانش آموز پسر و دختر با میانگین سنی 9/15 سال به روش کوکران به عنوان نمونه ی آماری انتخاب شده اند. در تحقیق حاضر فعالیت جسمانی فرزندان متغیر ملاک و میزان فعالیت جسمانی پدر، میزان فعالیت جسمانی مادر، وضعیت اجتماعی و اقتصادی خانواده و میزان حمایت های والدین از فعالیت جسمانی فرزندان، متغیرهای پیش بین می باشند. برای جمع آوری اطلاعات در این تحقیق از پرسشنامه استاندارد فعالیت جسمانی شارکی برای ارزیابی میزان فعالیت جسمانی فرزندان و والدین و از پرسشنامه استاندارد وضعیت اجتماعی و اقتصادی (ses) و پرسشنامه حمایت های والدین برای اندازه گیری این دو شاخص استفاده شده است. روش: از آزمون پیرسن برای ارزیابی همبستگی ویژگی های دموگرافیک و وضعیت اجتماعی خانواده با فعالیت جسمانی فرزندان، از برازش مدل های خطی و غیرخطی رگرسیون برای ارزیابی ارتباط بین متغیرهای تحقیق و محاسبه ی ضرایب تعیین؛ و از تحلیل واریانس یک راهه (anova) برای بررسی معنی داری ضرایب رگرسیون استفاده گردیده است. تجزیه وتحلیل اطلاعات با استفاده از نرم افزار آماری spss نسخه18 صورت گرفته است. یافته ها: این تحقیق نشان داد که فعالیت جسمانی فرزندان به مراتب بالاتر از والدین خویش است (26/15 در برابر 39/10 برای پدر و 015/9 برای مادر بر حسب واحد فعالیت بدنی شارکی). و اینکه جنسیت، یک عامل تأثیرگذار بر فعالیت جسمانی فرزندان است (29/0r= و 0001/0p=). فعالیت جسمانی والدین، به خصوص پدر بر فعالیت جسمانی فرزندان موثر است (012/0p=) همچنین ارتباط معنی داری بین حمایت والدین و فعالیت جسمانی فرزندان (023/0p= برای دختران و 029/0p= برای پسران) وجود دارد. در نهایت اینکه وضعیت اجتماعی و اقتصادی خانواده با فعالیت جسمانی فرزندان ارتباط معنی داری ندارند. سطح معنی داری همبستگی های ارزیابی شده در این تحقیق 05/0 بوده است. نتیجه گیری: از یافته های فوق نتیجه گیری می گردد که فعالیت جسمانی والدین (به خصوص پدر) و حمایت های خانواده بر فعالیت جسمانی فرزندان تأثیرگذار می باشد. لذا اقدامات مداخله گرانه با هدف ترویج فرهنگ پرداختن به فعالیت جسمانی نزد والدین و ایجاد عادات رفتاری حمایت از فعالیت جسمانی فرزندان، مطمئناً در افزایش زمان اشتغال فرزندان به فعالیت جسمانی و کاهش زمان بی تحرکی آنها موثر خواهد بود. واژگان کلیدی: فعالیت جسمانی - والدین - فرزندان – حمایت های والدین - وضعیت اجتماعی و اقتصادی خانواده